уторак, 29. мај 2012.

VLADIMIR MARTINOVSKI


Vladimir Martinovski (1974) je pesnik, pripovedač, književni teoretičar i prevodilac. Radi kao docent na Katedri za opštu i komparativnu književnost na Filološkom fakultetu „Blaže Koneski“ u Skoplju. Diplomirao je i magistrirao na filološkom fakultetu u Skoplju, a doktorirao na Univerzitetu Pariz 3 – Nova Sorbona.
         Predsednik je Društva za komparativnu književnost Makedonije, član Izvršnog odbora Međunarodne asocijacije za semiotiku, Međunarodne asocijacije za komparativnu književnost i Evropske mreže za komparativistička proučavanja.
Autor je knjiga: Od slike do pesme – interferencije između makedonske savremene poezije i likovnih umetnosti (Од слика до песна – интерференции меѓу македонската современа поезија и ликовните уметности, studija, 2003), Morski mesec (Морска месечина, haiku i tanka, 2003), Skrivene pesme (Скриени песни, haiku, 2005), I voda i zemlja i vatra i vazduh (И вода и земја и оган и воздух, haiku, 2006), Uporedni triptisi (Споредбени триптиси, studije i eseji, 2007), Les Musées imaginaires, (studija, 2009), Eho od talasa (Ехо од бранови, haibuni, 2009), Slike za čitanje – aspekti eksfrazijske poezije (Слики за читање – аспекти на екфразиската поезија, studija, 2009), Kvarteti (Квартети, poezija, 2010), Uporedni diptisi (Споредбени диптиси studije i eseji, 2011) i Požuri i sačekaj (Побрзај и почекај, 2011).
Priredio je knjige: Ut pictura poesis – poezija u dijalogu s likovnim umjetnostima, tematski izbor iz makedonske poezije (Ut pictura poesis – поезијата во дијалог со ликовните уметности, тематски избор од македонската поезија, koautor: Nuhi Vinca, 2006), Metamorfoze i metatekstovi (Метаморфози и метатекстови, koautor: Vesna Tomovska, 2008), Als een vlinder een gedicht wordtKad leptir postaje pesma (Als een vlinder een gedicht wordt - Кога пеперугата станува песна, koautor: Lidija Kapuševska-Drakulevska, 2010), Odiseje o Odiseji (Одисеи за Одисеја, koautor: Vesna Tomovska, 2010) i Novi makedonski haiku talas (Нов македонски хаику бран, 2011).
Dobitnik je prve nagrade na konkursu za kratku priču lista „Nova Makedonija“ za 2009. godinu, kao i nagrade „Braća Miladinovi“ na Struškim večerima poezije za 2010. godinu.
Bavi se i muzikom. Učestvovao je u realizaciji muzičkih izdanja:  OPA (2002) Orkestra izvornih narodnih instrumenata „Pece Atanasovski“, Kaldrma (2004) grupe „Kaldrma“ i Kalemar (2008) orkestra „Baklava“.


---------


Pesme iz knjige Kvarteti za čitanje, gledanje, pjevanje i slušanje
(Квартети за читање, гледање, пеење и слушање, Скопје, Кликер книги, 2010)


SVJETLOSNA GODINA

Od juče do danas
palo mi je pet-šest dlaka a
 vjerovatno ih je još toliko osijedjelo
ipak malo će ko uočiti promjenu

Dok sam slušao Malera od juče do danas
štošta se u meni promijenilo
kao da sam proživio čitavu
jednu svjetlosnu godinu



PREISPITIVANJE

Čitavog života uče nas da
svjetlost najbrže putuje
Da bi nas u to ubijedili, daju nam primjer groma
Prvo ćete ga vidjeti, a zatim čuti

Gromovi koje sad čujem u horskim djelima
Arvoa Parta tjeraju me da se preispitam:
prvo ih čujem, a onda me iznutra
oblije snažna i nježna svjetlost



APSOLUTNI SLUH

Znam da nemam apsolutni sluh
da često falširam dok pjevušim
da katkad promašim ritam dok sviram

Ali znam i to da mi se, pošto čujem Baha, ritam
srca uštimava s onim koji imaju moje misli,
a kompozicije u meni nastavljaju
da se razvijaju savršenom preciznošću,
kao da ih je temperirao nekakav vješt
dirigent s apsolutnim sluhom


-------


Vladimir Martinovski (Macedonia)

Translated into English by Milan Damjanoski and Kalina Janeva



LIGHT YEAR

From yesterday till today
I seem to have lost six or seven hairs
And probably as many have turned gray
But hardly anyone will notice the change

Listening to Mahler from yesterday till today
Has made a profound change in me
As though I have lived through
A whole light year



REFLECTION

Our whole lives we’ve been taught
That light travels fastest
To convince us, we are told of the thunder
“First you see it and only then do you hear it”

The thunders I hear now in the choral pieces
Of Arvo Pärt make me reflect on this again:
I hear them first, and then I’m illuminated within
By this strong and gentle light

 

PERFECT HEARING

I know that I can’t boast of perfect hearing,
That when I sing, it’s often out of tune
That when I play, I sometimes miss a beat

Yet, I also know, that when I hear Bach, the rhythm of
My heart falls into tune with my thoughts,
And the compositions inside continue
To be played with absolute precision
As though being timed by a deft
Conductor with perfect hearing

Нема коментара: