VLADIMIR MARTINOVSKI

Vladimir Martinovski (1974) je pesnik, pripovedač, književni teoretičar i prevodilac. Radi kao docent na Katedri za opštu i komparativnu književnost na Filološkom fakultetu „Blaže Koneski“ u Skoplju. Diplomirao je i magistrirao na filološkom fakultetu u Skoplju, a doktorirao na Univerzitetu Pariz 3 – Nova Sorbona.

         Predsednik je Društva za komparativnu književnost Makedonije, član Izvršnog odbora Međunarodne asocijacije za semiotiku, Međunarodne asocijacije za komparativnu književnost i Evropske mreže za komparativistička proučavanja.

Autor je knjiga: Od slike do pesme – interferencije između makedonske savremene poezije i likovnih umetnosti (Од слика до песна – интерференции меѓу македонската современа поезија и ликовните уметности, studija, 2003), Morski mesec (Морска месечина, haiku i tanka, 2003), Skrivene pesme (Скриени песни, haiku, 2005), I voda i zemlja i vatra i vazduh (И вода и земја и оган и воздух, haiku, 2006), Uporedni triptisi (Споредбени триптиси, studije i eseji, 2007), Les Musées imaginaires, (studija, 2009), Eho od talasa (Ехо од бранови, haibuni, 2009), Slike za čitanje – aspekti eksfrazijske poezije (Слики за читање – аспекти на екфразиската поезија, studija, 2009), Kvarteti (Квартети, poezija, 2010), Uporedni diptisi (Споредбени диптиси studije i eseji, 2011) i Požuri i sačekaj (Побрзај и почекај, 2011).

Priredio je knjige: Ut pictura poesis – poezija u dijalogu s likovnim umjetnostima, tematski izbor iz makedonske poezije (Ut pictura poesis – поезијата во дијалог со ликовните уметности, тематски избор од македонската поезија, koautor: Nuhi Vinca, 2006), Metamorfoze i metatekstovi (Метаморфози и метатекстови, koautor: Vesna Tomovska, 2008), Als een vlinder een gedicht wordt – Kad leptir postaje pesma (Als een vlinder een gedicht wordt - Кога пеперугата станува песна, koautor: Lidija Kapuševska-Drakulevska, 2010), Odiseje o Odiseji (Одисеи за Одисеја, koautor: Vesna Tomovska, 2010) i Novi makedonski haiku talas (Нов македонски хаику бран, 2011).

Dobitnik je prve nagrade na konkursu za kratku priču lista „Nova Makedonija“ za 2009. godinu, kao i nagrade „Braća Miladinovi“ na Struškim večerima poezije za 2010. godinu.

Bavi se i muzikom. Učestvovao je u realizaciji muzičkih izdanja:  OPA (2002) Orkestra izvornih narodnih instrumenata „Pece Atanasovski“, Kaldrma (2004) grupe „Kaldrma“ i Kalemar (2008) orkestra „Baklava“.

---------

Pesme iz knjige Kvarteti za čitanje, gledanje, pjevanje i slušanje

(Квартети за читање, гледање, пеење и слушање, Скопје, Кликер книги, 2010)

SVJETLOSNA GODINA

Od juče do danas

palo mi je pet-šest dlaka a

 vjerovatno ih je još toliko osijedjelo

ipak malo će ko uočiti promjenu

Dok sam slušao Malera od juče do danas

štošta se u meni promijenilo

kao da sam proživio čitavu

jednu svjetlosnu godinu

PREISPITIVANJE

Čitavog života uče nas da

svjetlost najbrže putuje

Da bi nas u to ubijedili, daju nam primjer groma

„Prvo ćete ga vidjeti, a zatim čuti“

Gromovi koje sad čujem u horskim djelima

Arvoa Parta tjeraju me da se preispitam:

prvo ih čujem, a onda me iznutra

oblije snažna i nježna svjetlost

APSOLUTNI SLUH

Znam da nemam apsolutni sluh

da često falširam dok pjevušim

da katkad promašim ritam dok sviram

Ali znam i to da mi se, pošto čujem Baha, ritam

srca uštimava s onim koji imaju moje misli,

a kompozicije u meni nastavljaju

da se razvijaju savršenom preciznošću,

kao da ih je temperirao nekakav vješt

dirigent s apsolutnim sluhom

-------

Vladimir Martinovski (Macedonia)

Translated into English by Milan Damjanoski and Kalina Janeva

LIGHT YEAR

From yesterday till today

I seem to have lost six or seven hairs

And probably as many have turned gray

But hardly anyone will notice the change

Listening to Mahler from yesterday till today

Has made a profound change in me

As though I have lived through

A whole light year

REFLECTION

Our whole lives we’ve been taught

That light travels fastest

To convince us, we are told of the thunder

“First you see it and only then do you hear it”

The thunders I hear now in the choral pieces

Of Arvo Pärt make me reflect on this again:

I hear them first, and then I’m illuminated within

By this strong and gentle light

 

PERFECT HEARING

I know that I can’t boast of perfect hearing,

That when I sing, it’s often out of tune

That when I play, I sometimes miss a beat

Yet, I also know, that when I hear Bach, the rhythm of

My heart falls into tune with my thoughts,

And the compositions inside continue

To be played with absolute precision

As though being timed by a deft

Conductor with perfect hearing