Kornelija Marks / Cornelia Marks

Kornelija Marks

Rođena je u Erfurtu (istočna Njemačka). Studirala je na Magistrat u Halleu/Saale germanistiku i slavistiku (sa magisterskom radom o Milošom Crnjanskom). Od 2007. živi i radi kao samostalna književna prevoditeljica i pesnikinja u Halleu/Saale. Član je društva pisaca Saksonija-Anhalt, društva njemačkih prevodilaca književnih i znanstvenih djela te udruženja „Friedrich-Bödecker-Kreis e.V. Saksonija-Anhalt“. Objavljuje svoju poeziju u časopisima i antologijama i planira novu knjigu. Piše pesme i priče od djetjinstva. Prevodi poeziju, esejistiku, priče i romani na nemački jezik. Prevela i objavilja je u Nemačkoj, dosad: Stevan Tontić, Mile Stojić, Adisa Bašić, Ferida Duraković, Amir Brka, Hadžem Hajdarević, Faruk Šehić, Miloš Crnjanski, Gordana Ćirjanić, Borislav Radović, Branko Miljković, Tatjana Bijelić, Ranko Preradović, Ranko Risojević i drugi. Često puta prepjeva i zajedno s pjesnikom André Schinkel iz Hallea/Saale pojedine bošnjačke, hrvatske i srpske pjesnike (kao to su, na primer, Stevan Tontić, Miloš Crnjanski, Borislav Radović, Branko Miljković i Hadžem Hajdarević). Detailnjije informacije i publikacije - na Internetu: www.literarni-most.de

VUKOVAR

ovde je bila kuhinja

prevrnute glinene posude leže u kršu

iz jedne od njih kašikom je vađen šećer

za gorku crnu kafu

a tamo trbušasta šolja od svetlog porculana

stoji neokrnjena na svome mestu

tako kao da je njen vlasnik nakratko izašao

da donese mleko

mesto više ne postoji

postoji još samo njegova senka

svake godine cvetaju magnolije

u vrtovima ispred nestalih porodičnih kuća

ponekad roda kao znak raširi svoja krila 

na radiju vest o jednoj svadbi:

mlada je nosila providan veo i belo ruho

(Vukovar u ruinama, studijsko putovanje u junu 1999)

S nemačkog preveo Stevan Tontić

VUKOVAR

this was the kitchen

cups and bowls made of clay

lie on a heap of rubble

one once kept the sugar

for the bitter black coffee

and there

the bulbous cup of bright porcelain

still untouched still at its place

as if the owner just left

to get some milk.

the town does not exist anymore

only its shadow is left

magnolia bloom every year

in the gardens of vanished houses

sometimes a stork spreads its wings as a sign

on the radio the news about a wedding:

the bride wore a transparent veil and a white gown.

(Vukovar in ruins, educational journey in june 1999)

Translated from German into English by Marco Organo